با خالق نظریه رانش قاره ای بیشتر آشنا شوید مردی که پازل کره زمین را چید اما هیچکس حرفش را باور نکرد نت واش: در این گزارش با آلفرد وگنر(Alfred Wegener)، زمین شناسی که این ایده عجیب را بیان کرد که قاره ها قطعات متحرکی هستند که روزگاری به یکدیگر متصل بوده و سپس جدا شده اند بیشتر آشنا می شویم. به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، آلفرد وگنر، دانشمند آلمانی این ایده را بیان کرد که قاره ها ساکن نبوده اند، بلکه اجسام متحرکی بودند که به آرامی روی سطح زمین جابه جا می شدند. این ایده از مشاهده رسوب ماگما در بستر دریا در پشته های میانی اقیانوس نشات گرفت. این مفهوم که رانش قاره ای نامیده می شود، خیلی از پدیده های زمین شناسی را که قبلا توضیحی برای آنها وجود نداشت، از فعالیتهای آتشفشانی گرفته تا سازه های کوهستانی را توضیح داد. با انتشار این نظریه در سال ۱۹۱۲، وگنر با بدبینی و تمسخر مواجه گردید، اما نظریه او حالا بعنوان چارچوب راهنمای زمین شناسی عمل می کند. تحصیلات اولیه و نخستین سفر وگنر بعد از تحصیل در رشته های فیزیک، هواشناسی و نجوم در مؤسسات سراسر اروپا، دکترای خودرا دریافت کرد. به رغم این مسیر اولیه، وگنر همیشه به علوم زمین علاقه داشت و به سمت رشته های اقلیم شناسی و هواشناسی که در آن زمان هنوز در مراحل ابتدایی بودند، گرایش داشت. بعد از اتمام دکترای خود، او باردیگر با برادرش کورت در رصدخانه Aeronautisches Lindenburg ارتباط برقرار کرد و در آن جا هر دو بعنوان کارکنان تحقیقاتی خدمت کردند. این دو برادر علاقه متقابلی به هواشناسی داشتند و با هم پیشگام در استفاده از بالن های هواشناسی در تحقیقات هواشناسی بودند و در نهایت رکورد طولانی ترین پرواز مداوم با بالون را در سال ۱۹۰۶ به ثبت رساندند. وگنر در طول دوران حرفه ای خود چهار سفر به گرینلند انجام داد که نخستین آنها از سال ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۸ به طول انجامید. هدف او نقشه برداری از بخش های ناشناخته باقی مانده از خطوط ساحلی شمال شرقی قلمرو بود. در آن جا وگنر نخستین ایستگاه دائمی هواشناسی را تأسیس کرد که در آن بادبادک ها و بالن های هواشناسی را برای اندازه گیری در لحظه آب و هوای قطب شمال برای تحقیق درباره گردش هوای قطبی به فضا پرتاب می کرد. با وجود جان باختن سه عضو تیم تحقیقاتی در آب و هوای طاقت فرسا قطب شمال در مسافرت اول، داده های علمی ارزشمندی توسط وگنر و همکارانش جمع آوری شد. قرار دادن تکه های پازل در کنار هم در سال ۱۹۱۱، وگنر که بعنوان استاد هواشناسی در دانشگاه ماربورگ خدمت می کرد، بطور تصادفی به مقاله ای دست یافت که یک نظریه رایج در آن زمان را محکوم می کرد. بر طبق این نظریه یک پل زمینی زمانی آمریکا و اروپا را به هم متصل می کرده است. این مقاله استدلال می کرد که پل های زمینی وجود فسیل های مشابه در قاره هایی که توسط اقیانوس ها از هم جدا شده اند را توضیح می دهند. بعنوان مثال، بقایای مزوسوروس که یک خزنده آب شیرین است در آفریقا و آمریکای جنوبی یافت شده که میان آنها اقیانوس اطلس قرار دارد. با این وجود، این مقاله تصریح کرد که ناپدید شدن این پل های زمینی از نظر فیزیکی منطقی به نظر نمی رسد. این مقاله بعنوان انگیزه ای برای وگنر برای کشف این راز عمل کرد. او متوجه شد که خطوط ساحلی قاره ها مانند یک پازل در کنار هم قرار می گیرند برای مثال غرب آفریقا و شرق آمریکای جنوبی را می توان مثل یک پازل در کنار هم قرار داد. وی همینطور دریافت که تعدادی از خاصیت های زمین شناسی مشابه نیز توسط اقیانوس ها از هم جدا شده اند. بعنوان مثال، لایه های زمین شناسی در آفریقای جنوبی با لایه ها در برزیل مطابقت دارند و کوه های آپالاچی ترکیبی مشابه با ارتفاعات اسکاتلند دارند که نشان داده است این خاصیت ها در یک مکان مشابه شکل گرفته اند. هنگام تحلیل و بررسی این شواهد، وگنر به توضیح جدیدی رسید: رانش قاره ای. او فرض می کرد که قاره ها ساکن نبوده اند، بلکه در عوض به تدریج در طول میلیونها سال با سرعتی باورنکردنی بر روی سطح زمین حرکت کرده اند. به این ترتیب، او معتقد بود که این حرکت زمانی موجب شکل گیری یک ابرقاره به نام پانگه آ شده که توزیع فسیل ها و زمین شناسی مشابه در سراسر دنیا را توضیح می داد. با این وجود، او قادر به استنباط مکانیسم آن نبود و در آن زمان فکر کرد که نیروی گریز از مرکز زمین می تواند علت این پدیده بوده باشد. وگنر این ایده را در نخستین ویرایش کتاب خود با عنوان منشا قاره ها و اقیانوس ها که در سال ۱۹۱۵ انتشار یافت، ارائه نمود. از آنجاییکه وگنر یک زمین شناس رسمی آموزش دیده نبود، نظریه او با شک و تردید کارشناسان این حوزه مواجه گردید. تعدادی از این نگرانی ناشی از سوء تفاهم ها در فهمیدن نظریه رانش قاره ای بود. وگنر استدلال کرده بود که خطوط ساحلی فلات های قاره در عمق ۲۰۰ متر زیر خط ساحلی فعلی با هم مطابقت دارند، نه خطوط ساحلی امروزی. او، بعنوان یک سخنران مسلط آلمانی، برای دفاع از کار خود در کنفرانس ها و سمپوزیوم ها تلاش زیادی کرد برای اینکه در آن زمان، زمین شناسی عمدتاً تحت سلطه دانشمندان آمریکایی بود. اثبات نظریه او بعدا در دوران حرفه ای خود، به همراه همکارش میلوتین میلانکوویچ (Milutin Milanković)، آغاز به تغییر علایق تحقیقاتی خود به سمت بازسازی اقلیم های گذشته کرد. رشته ای که حالا به نام دیرین اقلیم شناسی شناخته می شود. وگنر در ضمن آخرین سفر خود به گرینلند در سال ۱۹۳۰، ۱۴ دانشمند را رهبری کرد تا سه ایستگاه دائمی آب و هوا را ایجاد کنند که هدف آنها اندازه گیری آب و هوا و ضخامت صفحات یخی در طول سال بود و داده هایی هنوز از آنها جمع آوری نشده بود. به طرز غم انگیزی، وگنر در کوشش برای تامین مواد مورد نیاز یک کمپ هنگام بازگشت به علت آب و هوای بد قطبی بر اثر فعالیت بیش از اندازه دارفانی را وداع گفت. جسد او هنوز زیر ۱۰۰ متر برف مدفون است. بااینکه وگنر امکان دارد در حالی جان خودرا از دست داده باشد که از طرف جامعه ای که علاقمند به عضویت در آن بود طرد شده بود اما دو دهه بعد، نظریه او با کشف گسترش کف دریا آغاز به کار کرد. بعد از جنگ جهانی دوم، فناوری سونار در کشتی ها رایج شد و داده های در ارتباط با عمق اقیانوس ها با سرعت بی سابقه ای جمع آوری شدند. این داده ها نقشه های امدادی از کف اقیانوس را تولید کردند که رشته کوه هایی را در مرکز اقیانوس های زمین نشان می دادند که به موازات خطوط ساحلی فلات قاره حرکت می کردند. این خاصیت ها بعنوان پشته های میانی اقیانوسی شناخته می شوند و سنگ های مذابی هستند که از راه فعالیتهای آتشفشانی به سطح منتقل و سرد می شوند تا بستر دریای جدید ایجاد شود. این پروسه به آرامی زمینه های قدیمی تر را از پشته ها دور می کند و موجب گسترش کف دریا می شود. زمانیکه زمین شناسان آغاز به بررسی نمونه هایی از پوسته اقیانوسی کردند، تایید کردند که هرچه کف دریا از این پشته ها دورتر باشد، پیرتر می شود. استقبال گسترده از پهن شدن بستر دریا مکانیسمی را فراهم نمود که وگنر در نظریه اولیه خود از آن غافل بود و متعاقبا منجر به بازبینی ایده های وی شد. آلفرد وگنر در مقابل جامعه ای که علنا ایده او را رد می کرد، ایستادگی کرد و ایده ای را بیان کرد که حالا یکی از پایه های زمین شناسی است. مفاهیم اساسی مانند زمین ساخت صفحه ای، رانش قاره ای، تشکیل کمان های آتشفشانی و ابرقاره ها که دانشمندان زمین شناسی فعلی تحقیقات خودرا بر روی آنها انجام می دهند، بدون وگنر بطور کامل قابل درک نبودند. وگنر در دنیایی که در درک علمی خیلی سخت گیر است، آرزو داشت مرزهای دانش بشری را جابجا کند و افراد بی باکی مانند او هستند که آینده ما را شکل خواهند داد. 1403/02/24 11:46:09 5.0 / 5 785 تگهای خبر: آب , برق , پرواز , تولید این پست نت واش را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط از شکست ناپذیری اینشتین تا شناسایی سردترین یخچال جهان یونسکو برای فرونشست میراث جهانی اصفهان مطالبه گری می کند ویدئوی خیره کننده خورشید گرفتگی از نظر فضا رازهای منطقه نادیده جو زمین در رابطه با شفق های قطبی نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۳