در گزارش نت واش مطرح شد؛
جای برخی بودم سکوت می کردم
دستگاه های اجرائی اگر قسمتی از وظایف قانون هوای پاک را کامل انجام می دادند اوضاع هوای اصفهان تا این حداسفناک نبود. با این روزهای ناسالم، من جای برخی بودم استعفامی دادم یاسکوت می کردم.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها- سید رحمان دانیالی، مدیرکل سابق حفاظت محیط زیست استان اصفهان می گوید: «مطابق آمار انتشار یافته آزمایشگاه هوای اداره کل حفاظت محیط زیست استان که با همکاری برخی خبرنگاران گردآوری شده، تعداد روزهای هوای پاک این کلانشهر از شروع سال ۹۸ تا نیمه سال ۱۳۹۹ در مقایسه با زمان مشابه یک سال و نیم دوره مدیریت اش ۶۸ درصد و تعداد روزهای سالم ۱۰ درصد کاهش یافته در صورتیکه ۳۸ درصد روزهای ناسالم برای گروه های حساس و ۷۳ درصد تعداد روزهای ناسالم برای عموم افزایش داشته است و تعداد روزهای خطرناک نیز ۵۴ برابر شده و این در شرایطی است که از نیمه سال ۱۳۹۹ نیز وضعیت کیفی هوای اصفهان بدتر شده است.»
نگاهی به آمار چهار ساله کیفیت هوای کلانشهر اصفهان حاکیست در سال ۱۳۹۶، ۱۲ روز هوای پاک، ۲۷۰ روز سالم، ۷۶ روز هوای ناسالم برای گروه های حساس، ۶ روز ناسالم برای عموم و یک روز بسیار ناسالم برای این کلانشهر ثبت گردید. اصفهان در سال ۱۳۹۷، ۵۵ روز هوای پاک، ۲۶۵ روز سالم، ۴۰ روز ناسالم برای گروه های حساس و پنج روز ناسالم برای عموم را تجربه نمود.
در سال ۱۳۹۸ نیز ۱۹ روز هوای پاک، ۲۴۵ روز سالم، ۹۱ روز ناسالم برای گروه های حساس، هشت روز ناسالم برای عموم و ۲ روز بسیار ناسالم برای این کلانشهر ثبت گردید و در سال ۱۳۹۹ با روند افزایشی روزهای آلوده، اصفهان بنا به آمار اداره محیط زیست چهار روز هوای پاک، ۲۳۵ روز سالم، ۹۴ روز ناسالم برای گروه های حساس و ۳۳ روز ناسالم برای عموم داشته است.
اصفهان از شروع سال جاری تا اختتام تیرماه حتی یک روز هوای پاک نداشت و ۸۰ روز سالم، ۴۱ روز ناسالم برای گروه های حساس و سه روز ناسالم برای عموم را تجربه نمود. برغم این که اصفهانی ها در مردادماه بیشتر ساعات روز را هوای آلوده نفس کشیدند اما برمبنای آمار اداره محیط زیست تا ۲۴ مردادماه هوای این کلانشهر سالم بوده است.
مدیرکل سابق حفاظت محیط زیست استان اصفهان با حضور در دفتر خبرگزاری مهر، در گفت وگویی دو ساعته درباره بحران آلودگی هوا و ابَر چالش های محیط زیستی اصفهان صحبت کرد.
دانیالی از مهر ماه ۱۳۹۶ تا اسفند ۱۳۹۷ به مدت ۱۷ ماه مدیرکل محیط زیست اصفهان بود. او دارای دکتری شیلات و محیط زیست از دانشگاه علوم تحقیقات تهران، کارشناس رسمی دادگستری در زمینه محیط زیست و شیلات و مدرس دانشگاه های اصفهان بوده و بعد از کناره گیری از مدیرکلی حفاظت محیط زیست اصفهان، به دفتر ارزیابی زیست محیطی سازمان حفاظت محیط زیست کشور منتقل شد. او همین طور عضو کرسی آموزش محیط زیست یونسکو در ایران است.
در گفت وگوی مهر با مدیرکل سابق حفاظت محیط زیست استان اصفهان از علل آلودگی هوا، معضل چهل ساله چاله سیاه و قاچاق خاک های آلوده به مواد نفتی، شایعات مطرح شده درباره طرح انتقال آب بن- بروجن، اتمام مطالعات نیاز آبی تالاب گاوخونی و نامه نگاری های نافرجام به مسئولان استان برای تامین حقابه تالاب می خوانید؛
آقای دانیالی، چه شد که از محیط زیست اصفهان رفتید؟ بعد از استعفایتان شایعات بسیاری بود همچون این که در دوره شما هیچ اقدام مثبتی در محیط زیست اصفهان رخ نداد.
هیچ گاه آدم خود بزرگ بینی نبودم و این ذهنیت را نداشتم که بخواهم از خودم تعریف کنم اما این دفعه صلاح دیدم برخی مسائل را مطرح کنم چونکه این سوال شما را چندبار از من پرسیدند و مجبور شدم با مستندات از عملکرد خود دفاع کنم. تا اختتام این گفت و گو به مواردی اشاره خواهم کرد که علت استعفا و رفتنم از محیط زیست اصفهان مشخص خواهد شد.
بطور خلاصه بعد از حدود یکسال و نیم از مدیریتم در محیط زیست اصفهان با توجه به دستور و موافقت معاونت محترم ریاست جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست، آقای کلانتری، در خصوص استعفا به علت تداوم فعالیت و کارشکنی برخی نمایندگان مجلس، مدیران سیاسی و اجرائی و… با استعفای بنده موافقت شد و من به سازمان حفاظت محیط زیست کشور منتقل شدم.
پس از کناره گیری ام از محیط زیست اصفهان، عده ای به شکلی رفتار کردند که انگار دانیالی یک شبه بالا آمده اما خوشبختانه پله به پله مسیر را طی کرده بودم و جزو مدیرانی نبودم که سیاسی بالا آمده باشد. من برهه های سیاسی مختلف از زمان آقایان خاتمی، احمدی نژاد و روحانی مسئولیت بر عهده داشتم و بیش از ۲۰ سال در سطوح مختلف سازمان حفاظت محیط زیست کشور سابقه کار دارم. حدود ۱۱۰ مقاله علمی- ملی و بین المللی دارم که برای ۲۰ مقاله بین المللی موفق به کسب جایزه شدم و حدود ۹۰ تقدیرنامه از جاهای مختلف داشتم و یک دفعه نیز پژوهشگر نمونه محیط زیست شدم و در تألیف برخی کتب محیط زیستی همکاری داشتم.
در مدت یک سال و نیم مدیریتم از اقدامات و کارهایی که منتج به تشدید توسعه ناپایدار حاکم بر استان و یا کلانشهر اصفهان می شد وبه دلیل رعایت نکردن مسائل زیست محیطی طی سالهای متمادی رخ داده بود، جلوگیری کردم که همچون به جلوگیری از طرح توسعه نامتوازن پالایشگاه اصفهان که بطور قطع آلودگی سنگینی به این شهر اصفهان وارد می کرد، جلوگیری از استفاده مجدد از مازوت بعنوان سوخت در صنایع و نیروگاه ها که متأسفانه استفاده مجدد از آن، ایجاد باران های اسیدی و تشدید چند برابری آلودگی هوا را به همراه خواهد داشت و ممانعت از انتقال غیرکارشناسانه آب در بعضی حوضه ها همچون انتقال آب ونک سمیرم اشاره نمود.
در مدت یک سال و نیم که مدیر محیط زیست اصفهان بودم، اداره کل رتبه برتر جشنواره شهید رجایی، رتبه برتر پژوهشی سازمان حفاظت محیط زیست کشور و رتبه برتر شناسایی واحدهای سبز شدیم.
ساختمان پاسگاه محیط بانی مصر در منطقه شکار ممنوع کلاته در خوروبیابانک که از دهه ۸۰ نیمه کاره رها شده بود در مدت سه ماه به پایان رسید، راه اندازی شد و نیرو مستقر کردیم و در آن مدت دفتر محیط بانی تالاب گاوخونی به بهره برداری رسید.
اولین فراخوان خبرنگاران همیار محیط زیست را داشتیم که به حل مشکلات محیط زیست و اگر هرجا معضلی محیط زیستی بود خیلی کمک می کرد چون رسانه ای می شد ولی این برنامه در نطفه خفه شد اما اگر می ماندم چون خبرنگاران را دوست داشتم آنرا ادامه می دادیم.
سالن اجتماعات اداره کل از سال ۱۳۸۶ رها بود در صورتیکه برای برگزاری جلسات و همایش ها جای مناسبی نداشتیم. سالن اجتماعات اداره را بعد از ۱۱ سال در سال ۹۷ به پایان رسید.
سامانه پایش آنلاین در تالاب بین المللی گاوخونی را برای نخستین بار در کشور در اسفندماه ۹۷ راه اندازی کردیم. یکی از اشکالات جدی مرتب و در دسترس نبودن اطلاعات و داده های محیط زیستی است که برای اولین بار بانک اطلاعات و تکمیل سامانه جامع اطلاعات سازمان محیط زیست را در اداره کل اصفهان ایجاد کردیم.
ایستگاه سنجش آلودگی هوا برای منطقه دولت آباد را راه اندازی کردیم چونکه دولت آباد یکی از مناطق آلاینده اصفهان است بواسطه همین ۷۰۰ هکتاری که تحت عنوان اشتغال زایی پر شده از کارخانه و سالن و سوله… و هوای این منطقه بقدری آلوده است که زمانیکه هوای اصفهان سالم بود آن منطقه همیشه برای گروه های حساس ناسالم بود و در وقت هایی که هوای اصفهان برای گروه های حساس ناسالم می شد شاخص هوای آنجا تا حد ناسالم برای عموم و بسیار ناسالم بالا می رفت.
سیستم اپلیکیشن آلودگی هوایی که حالا با آن می توان لحظه به لحظه وضعیت کیفی هوا را رصد کرد در دوره مدیریت من در محیط زیست اصفهان به وجود آمد و بعد از تهران، دومین استان بودیم.
وضعیت کیفی هوا موضوعی که همیشه مورد مناقشه بود برای اینکه وضعیت کیفی هوای برخی مناطق را سازمان کنسل می کرد و یا اطلاعات را نمی داد. اپلیکیشن موبایلی آلودگی هوای کلانشهر اصفهان به وجود آمد چونکه شعارم این بود که ما موضوع پنهانی از مردم نباید داشته باشیم و اگر واقعاً اوضاع هوا اسفناک است باید مردم و اساتید دانشگاهی بدانند تا ایجاد حساسیت شود تا بتوان کاری کرد.
اصفهان آلوده ترین کلانشهر کشور شناخته شده شما در دوره مدیریت حفاظت محیط زیست برای کاهش آلودگی هوای اصفهان چه کردید؟
در اصفهان ملاحظه کاری و سیاسی کاری زیاد دیده می شود؛ در دوران مدیریتم قانون هوای پاک را به تفکیک وظایف هر دستگاه مشخص کردیم و حداقل فکر کنم سه بار به کلیه دستگاه های اجرائی و تشکیلات مرتبط، نامه زدیم که مطابق این، قانون وظیفه شما این بوده، چکار کردید؟ با آقای مهرعلیزاده استاندار وقت برغم مشکلات اساسی که بر سر معدن داشتیم اما او را فردی تیزبین و روشن می دانستم؛ وقتی که طرح جامع کاهش آلودگی هوای اصفهان را دید، فهمید که کاستی های زیادی دارد، چونکه در آن خیلی از مباحث مبهم بود برای مثال تیتروار نوشته بودند "کاهش اتوبوس ها یا خودرو ها یا… اما مشخص نشده بود تا چه سالی؟ چه تعدادی؟ یا «افزایش مترو»، تا چه سالی؟ چه متراژی؟ و اگر نشد، چه؟ بنا به هر دلیلی؛ استاندار وقت در جلسات این موارد را می خواست. ما این ها را به تفکیک برای هر دستگاهی نوشتیم و از آنان خواستیم و پیش زمینه طرح را به سازمان بازرسی فرستادیم تا پیگیری کند اما به نظر پیگیری جدی تری را می طلبد که در بسیاری موارد شاهد کوتاهی هایی هستیم.
یکبار در جلسه ای به رییس و مسئولان دانشگاه علوم پزشکی گفتم وظیفه شما این است که تعداد مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در اصفهان را اطلاع رسانی کنید، که آخر هم نکردند یا ندیدم. از آنجا از اساتید دانشگاهی و علمی و مدیران اجرائی کمک خواستیم.
یکبار سازمان از من خواست که با عنایت به این که کشور باتوجه به شرایط خاص، مازوت را نمی تواند صادر کند و در نیروگاه ها استفاده کنند. گفتم اجرای طرح جامع کاهش آلودگی هوای اصفهان تازه به اندک نتایجی رسیده و اجازه نمی دهم که در نیروگاه های اصفهان مازوت بسوزانند و تا روزی که بودم هیچ مجوزی برای مصرف مازوت ندادم و شاهد بودیم که تعداد روزهای پاک به ۵۵ روز در سال ۹۷ رسید؛ البته بطور قطع خدا هم کمک کرد.
یک روز به پالایشگاه نامه نوشتیم که هواشناسی اعلام نموده روزهای آینده هوا آلوده است و وارونگی در پیش داریم، کار را درحال حاضر متوقف و یا به حداقل برسانید، فردی از حوزه مدیریتی سازمان تماس گرفت که چرا نامه به پالایشگاه زدید، کار نکند؟ گفتم طبق قانون ما موظف بودیم و باز هم نامه خواهم زد.
چرا هوای اصفهان از تهران آلوده تر است؟
توسعه بیش از اندازه و لجام گسیخته واحدهای صنعتی، نبود توجه ویژه به قانون هوای پاک، عدم باور مسؤولان به مشکلات بنیادی زیست محیطی استان و… از عوامل وضعیت موجود است و همچون توسعه واحدهای استفاده کننده از میعانات گازی و نفتی که بخشی به سوخت تبدیل می شود. در مقطعی می گفتند به افغانستان می رود و در مقطعی می گفتند در جایگاه های سوخت استفاده می شود و بی توجهی به شعاع ۵۰ کیلومتری اصفهان، چونکه ما بیشترین بارگذاری را در این شعاع داشته ایم و همچنان ادامه دارد.
در مدتی که در قم و اصفهان بودم تا توانستم برغم کمک به تولید اما از توسعه واحدهای آلاینده به کمک همکاران، جلوگیری کردم اما بعدها شاهد توسعه و ازدیاد خیلی از واحدها بودیم و هستیم که به توسعه سگزی، مورچه خورت، شهرک رازی، ایجاد منطقه ویژه رازی و توسعه واحدهای آلاینده و برخی شهرک های صنعتی و… می توان اشاره نمود.
در این روزهای گرم سال در بعضی روزها شاخص ها بالای ۲۰۰ و در وضعیت بسیار ناسالم و یا خطرناک است؛ طبق بررسی انجام شده و آمار دریافتی از آزمایشگاه هوای اداره کل حفاظت محیط زیست استان، تعداد روزهای هوای پاک اصفهان از شروع سال ۹۸ تا نیمه سال ۱۳۹۹ نسبت به زمان مشابه در یک سال و نیم دوره مدیریت من ۶۸ درصد و تعداد روزهای سالم ۱۰ درصد کم شده، ۳۸ درصد روزهای ناسالم برای گروه های حساس و ۷۳ درصد تعداد روزهای ناسالم برای عموم افزایش داشته و تعداد روزهای خطرناک نیز ۵۴ برابر شد و از نیمه ۹۹ نیز وضعیت کیفی هوای اصفهان بدتر شده است که من اگر بودم با این آمار و اطلاعات برای روزهای ناسالم اصفهان، دستکم یا استعفا می دادم یا سکوت می کردم!
مدیری رفته در جلسه سازمان بازرسی با دستگاه هایی که موظف می باشند قانون هوای پاک را اجرا کنند، گریه کرده! در صورتیکه محیط زیست دستگاه حاکمیتی و نظارتی است و می تواند با استفاده از اختیاراتی که دارد با دستگاه هایی که از اجرای قانون هوای پاک سرپیچی می کنند اساسی برخورد کند، اما ورود از موضع ضعف راه به جایی نخواهد برد.
فعلاً مشکل را می گذارند پای نبود اعتبارات، شما چقدر در این رابطه برای پایش آلودگی هوا اصفهان چالش داشتید؟
مگر نیمی از اقداماتی که در این حوزه داشتیم با اعتبارات انجام دادیم؟ تازه تعدادی از روی لج و لجبازی اهتمام کردند بعد از من اعتبارات بیشتری بدهند که نتوانستند چون برغم این که مقابل من زیاد سمپاشی کرده بودند ارتباط کاری خوبی با مدیران سازمان مدیریت و برنامه ریزی اصفهان و سازمان حفاظت محیط زیست داشتم؛ خیلی از امور بیشتر نیاز به دوندگی و کار دارد نه پول و اعتبار.
در دوره شما خسارت و عوارض آلایندگی به حساب محیط زیست می آمد؟
نه اصلاً
چرا قانون هوای پاک اجرا نمی گردد، ایراد کار از کجاست و نمایندگان مجلس چه کمکی می توانند بکنند؟
قانون هوای پاک، بسیار جامع و کامل است، مطالب خیلی خوبی دارد و برمبنای آن وظایف هر دستگاه اجرائی را مشخص و ابلاغ کردیم اما این که چرا اجرا نمی گردد را من نباید پاسخ دهم؛ نمایندگان خیلی کارها می توانند انجام دهند کافی است بدانند قانونی که مصوب کردند اجرائی نشده است یا حداقل کامل اجرائی نشده و یا در مقاطعی بنا به دلیلهای مختلف رها شده است.
طبق مصوبه نمایندگان مجلس بودجه عوارض آلایندگی از محیط زیست گرفته شد و به نظر می آید نمایندگان نیز در اجرا نشدن قانون هوای پاک به صورتی مقصر هستند؟
از وقتی صندوق ملی محیط زیست تأسیس شد خیلی کارها را می توانست انجام دهد. بودجه محیط زیست همیشه کم بوده و همیشه پول نداشته است. دستگاه های اجرائی اگر فقط بخش اندکی از وظایف قانون هوای پاک را انجام می دادند اوضاع هوای اصفهان این طور نبود.
طرحی پژوهشی در سال ۹۷ برای جمع آوری لجن های نفتی که در اطراف اصفهان تخلیه می شد با حمایت شما اجرائی شد، این پروژه به کجا رسید؟
بله. یکی از اقداماتی که داشتم پیگیری و اجرای طرح پژوهشی با همکاری دو استاد دانشگاه برای ساماندهی ضایعات و پسماندهای نفتی رها سازی شده اطراف چاله سیاه بود. پالایشگاه اصفهان مازوت ها و پسماندهای نفتی را از اوایل انقلاب از شروع دهه ۶۰ می بُرد در محلی در محدوده گندآب قمیشلو «مرز بین جهادآباد و پالایشگاه» تخلیه می کرد و به مرور در آنجا یک گودال سیاه رنگی به وجود آمد که به چاله سیاه مشهور است.
من برای سه دوره نماینده سازمان حفاظت محیط زیست کشور در همکاری جوامع محلی در مدیریت مناطق حفاظت شده در آلمان، دوره تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی سنگاپور و نیز بازیافت و بهینه سازی انرژی در کشور ژاپن بودم. در مدت ماموریت در ژاپن دیدم ژاپنی ها بی ارزش ترین چیزها را هم بازیافت می کند و در کارخانه سیمان می ریزند.
دو نفر از اساتید دانشگاهی اصفهان روی چاله سیاه از سال ها قبل طرحی پژوهشی پیاده کرده بودند که از این خاک های آلوده به مواد نفتی بتوان استفاده کرد؛ طرح آنها را خواستیم و این اساتید دانشگاهی بصورت پایلوت خاک های آلوده به مواد نفتی را در کارخانه سیمان اردستان استفاده کردند و نتیجه داد.
از خاک های آلوده به مواد نفتی که از اول انقلاب تا سال ۱۳۹۷ در محیط رها می شد برای نخستین بار در کشور در پروسه تولید سیمان استفاده شد، نتیجه تحقیقات در آمد و بعنوان یک افتخار ملی اجرائی شد و نتایج را اطلاع رسانی کرده به سازمان فرستادیم که از سازمان هم تاییدیه گرفت اما من که رفتم، این پروژه را متوقف کردند و نه فقط پیگیری و زحمات دلسوزانه نخبگان دانشگاهی را به هیچ انگاشتند بلکه کل پروسه به سمت شرکت های خصوصی سوق داده شد. با وجود صدور مجوز اجرای طرح در مقیاس صنعتی به اساتید دانشگاه توسط مدیرکل فعلی، اما فکر کنم بعد از انتقال حدود ۵۰۰ تن از این پسماند به کارخانه سیمان اردستان و استفاده در پروسه تولید سیمان و اجرای موفق، طرح متوقف شده و الان به اذعان اساتید دانشگاهی طرح، بیش از ۲۰۰۰ تن از این پسماند بلاتکلیف در محل مانده که بطور قطع آلودگی آب های زیرزمینی، آلودگی هوا و آلودگی های خاک را به دنبال خواهد داشت. این مساله توسط پژوهشگران دانشگاهی از استانداری اصفهان و بازرسی استانداری به جد پیگیری شده و به دنبال حصول نتیجه هستند.
برخی گفته بودند که دانیالی اعتبارات طرح های پژوهشی را به جهت اینکه با دوستان دانشگاهی اش تقسیم کند بر این طرح ها اصرار دارد؛ در صورتیکه اولاً این طرح از سال ها قبل اجرائی و در شورای پژوهشی اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان مطرح و پیش از ورود من، مورد موافقت اعضا قرار گرفته بود، در ثانی وقتی یک ماده ای می خواهد استفاده گردد مگر بدون نظارت آزمایشگاه های مربوطه سازمان و اداره کل، مدیری می تواند موافق یا مخالف باشد؟
این خاک های آلوده به مواد نفتی می آمد استفاده می شد، آزمایشگاه هوا اداره کل محیط زیست و کارشناسان هوا سازمان محیط زیست رصد می کردند و خروجی را اندازه گیری می کردند و اگر مطابق با استانداردها بود موافقت می کردند و این کار روی زمین نمی ماند. تک تک مراحل کار با نظارت کامل کارشناسان و آزمایشگاه معتمد و آنالیز و اندازه گیری های گوناگون انجام شد و موضوع بیش از پنج بار وارد شورای پژوهشی اداره کل شد و مصوبه شورای پژوهشی را برای اجرای صنعتی گرفت.
درنهایت نتیجه این پروژه پژوهشی چه شد؟
از آزمایشگاه پیگیری کنید که چه شد؛ قسمتی از خاک های آلوده منتقل شد. برخی مانع شدند و گفتند نه نباید این کار صورت گیرد باید کار دیگری کرد. بلا تکلیف مانده فقط به جهت اینکه اقداماتی را که در دوره قبل شده، بی ارزش جلوه دهند.
چه کاری؟
شاید عده ای این وسط کاسبی هایی دارند.
یعنی خاک های آلوده را می فروختند؟
شاید، خاک آلوده به نفت، پسماند ویژه به حساب می آید که این برای برخی درآمد دارد و این که نمی خواهند پسماند، ساماندهی پیدا کند برای این است که برای عده ای نان دارد یا لااقل درآمد زا است. نمی خواهند کاری صورت گیرد.
در ابتدای مدیریت شما، می گفتند چون بختیاری هستید، آمده اید تا طرح انتقال آب بن- بروجن را به انتها برسانید؛ در حوضه زاینده رود چه اقداماتی داشتید؟
ابتدای مدیریتم در اداره کل محیط زیست اصفهان، شایعه کردند که دانیالی در سامان (چهارمحال و بختیاری) باغ دارد و چون شناسنامه ام صادره از بروجن بود، می گفتند با معاون سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، با یکدیگر زد و بند کردند که طرح بن و بروجن را کامل کنند. درحالیکه باغ نداشتم و در ارتباط با طرح انتقال آب بن-بروجن، باوجود چندین مکاتبه ای که با سازمان داشتم در خصوص این که مستندات خودرا از این طرح به محیط زیست اصفهان بدهید به ما هیچ نامه یا حتی دست خطی ندادند اما هزار انگ به من زدند چونکه شناسنامه ام صادره از بروجن بود.
برخی از دوستان فعال محیط زیستی اطلاعات خوب و قوی داشتند، ۸۰- ۹۰ درصد طرح بن-بروجن انجام شده بود. پیگیری کردم و یک روز همراه با مدیرعامل آب منطقه ای استان نزد دادستان وقت آقای رحیمی رفتیم. در آن جلسه به مدیرعامل آب منطقه ای گفتم اتمام پروژه در زمینه شما است، اگر می دانید که مغایرت های قانونی دارد، جلوگیری کنید؛ چونکه انجام مراحل نهایی طرح در ملک سند دار آب منطقه ای بود. من بختیاری که عده ای مرا دشمن اصفهان می پنداشتند اینطور عمل کردم چرا مدیرعامل وقت آب منطقه ای که اصفهانی بود کاری نکرد؟
باور دارم قلبی که برای ایران نتپد الهی که نتپد؛ از ۶ سال پیش از مدیریت من قرار بود طرح مطالعات نیاز آبی تالاب بین المللی گاوخونی با همکاری استاتید دانشگاهی انجام و حقابه زیست محیطی آن تعیین شود. از اساتید دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه شهرکرد خواستیم که چرا این طرح مطالعاتی مشترک را تمام نمی کنید؟ گفتند برخی نمی خواهند طرح تمام شود. در نهایت با پیگیری های گوناگون و مداوم، مطالعات به جمع بندی رسید و نیاز آبی تالاب را در شش بازه زاینده رود را مشخص کردیم که حداقل حقابه گاوخونی ۱۷۶ میلیون مترمکعب آب در سال است؛ کاری که شش-هفت سال رها بود، بالاخره به پایان رسید و نتایج را به شورای عالی آب بردیم که برای حقابه محیط زیست بهانه نیاورند.
تا پیش از آن می گفتند کو مطالعه که ما چقدر آب برای گاوخونی می خواهیم؟ شاید این بزرگترین کاری بود که در دوره مدیریتم در محیط زیست اصفهان کردم؛ وقتی که نیاز آبی تالاب را پس از هفت سال به انتها بردیم در پوست خود نمی گنجیدم.
دکتر جلالیان استاد خاک شناسی دانشگاه صنعتی، دو پروژه خوب در تالاب انجام داده بود که چکیده طرح ها را برای ما آورد. با استناد به نتایج تکان دهنده پژوهش های انجام شده در گاوخونی سه نامه محرمانه فرستادم به رییس سازمان بازرسی، استاندار وقت آقای مهرعلیزاده و به استاندار فعلی و رو نوشتی از این نامه ها به مدیرکل مدیریت بحران اصفهان ارسال شد.
در این نامه ها تبعات خشکی تالاب را با اعداد و ارقام مشخص و تشریح کردیم که اگر تالاب گاوخونی با معضلی روبه رو شود چندین استان شامل یزد، کرمان، تهران، کرج و حتی قم را در برمی گیرد و این درحالی است که استان قم و دریاچه نمک نیز درگیر خشکسالی است.
نتیجه نامه نگاری ها درباره تالاب چه شد؟
آقای مهرعلیزاده رفت و سازمان بازرسی قرار شد پیگیری کند و نتیجه رسید به دوره فعلی. این نامه هایی که محیط زیست زد اگر مسئولان اصفهان عمق فاجعه تالاب را در نامه ها می فهمیدند و می گرفتند، به آب و آتش می زدند تا آب را به گاوخونی سرازیر کنند. ولی از مسئولان استان واکنش درخوری ندیدیم. متأسفانه دغدغه برخی مسئولان این بود که دانیالی راستی است یا چپی!
به تالاب اشاره کردید الان گفته می شود که پایین دست رودخانه نیاز به لایروبی و ساماندهی دارد شما اقدامی داشتید برای این بخش؟
اعتبارات تالابی برای استان اصفهان برای اولین بار در دوره مدیریت من گرفته شد که فکر کنم حدود ۲ میلیارد تومان بود. تا آن زمان، به اذعان کارشناسان بودجه اداره کل و سازمان، یک ریال اعتبار تالابی به اصفهان نمی دادند. این اعتبار را برای لایروبی حاشیه زاینده رود گرفتیم و حوزه محیط طبیعی و معاونت فنی اداره کل بر آن نظارت داشتند و شرکت آب منطقه ای هم کمک می کرد، که تداخل نداشته باشد چون آنها ارقام بسیار بیشتری برای هزینه کرد داشتند. با اعتبار دیگری، سامانه دید در شب تالاب افتتاح شد. اعتبارات تملک دارایی ها دوره من بین ۲۵ تا ۴۰ درصد افزایش یافت.
اگر همچنان مدیر محیط زیست اصفهان بودید برای آلودگی هوای اصفهان و تالاب گاوخونی چه می کردید؟
نمی توانم بگویم چه می کردم اما بطور قطع نمی گذاشتم اوضاع فعلی باشد. در دوره مدیریتم در یکی از جلسات شورای عالی آب به رییس کمیسیون امنیت ملی وقت مجلس، از مکاتبات و وضعیت گاوخونی گفتیم و اگر تا حالا بودم با تمام توان شرایط تالاب را بولد می کردم. متأسفانه موضوع زاینده رود غرق مسائل حاشیه ای و قومیتی شده درحالی که باید این مسائل را کنار گذاشت و به اصل قضیه توجه داشت. پس از شرب، حقابه زیست محیطی در اولویت دوم است و اگر من بودم اینطور موضوع تالاب را رها نمی کردم و برای آلودگی هوا بطور قطع کوتاهی ها را به رخ مسئولان می کشیدم همانگونه که قبلاً انجام دادیم و مکاتبات اداری آن نیز موجود است.
این پست نت واش را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش