نوآوری هایی که نخستین پیوند کامل چشم در جهان را ممکن ساخت

به گزارش نت واش، نخستین پیوند صورت که شامل پیوند کره چشم هم می شد، یک موفقیت در حوزه جراحی بود اما بازیابی بینایی همچنان یک چالش باقی مانده است.

به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، آرون جیمز (Aaron James)، هنوز نپذیرفته که او نخستین پیوند موفقیت آمیز کامل چشم در تاریخ را دریافت کرده است. این پدر ۴۷ ساله از هات اسپرینگز، آرکانزاس، می گوید: اینکه بخشی از کاری به این بزرگی باشم، مات و مبهوتم می کند.
به نقل از نیچر، در سال ۲۰۲۱، جیمز در حین کار بعنوان کارگر خط برق فشار قوی در یک حادثه الکتریکی مجروح شد. او بازوی چپ، چشم چپ، چانه و بینی خویش را از دست داد و به مدت دو سال قادر به خوردن غذای جامد، مزه کردن، بو کردن یا صحبت کردن به صورت معمول نبود.
در ماه مه سال ۲۰۲۳، او نخستین پیوند چشم و صورت را در جهان در یک عمل جراحی در دانشگاه نیویورک در شهر نیویورک دریافت کرد. بیشتر از یک سال بعد از جراحی، چشم پیوندی او سالم مانده است و شبکیه آن حتی می تواند به نور پاسخ دهد. اما جیمز نمی تواند با آن ببیند.
بوهدان پوماهاچ (Bohdan Pomahač) در دانشکده پزشکی ییل (Yale) که در سال ۲۰۱۱ نخستین پیوند کامل صورت را در ایالات متحده انجام داد، اما درگیر پرونده جیمز نبود، می گوید: این یک عمل جراحی بسیار عالی است.

ماراتن جراحی

یک گروه پزشکی بزرگ، کل چشم چپ، حفره استخوانی اطراف آن، بینی، تکه ای از استخوان چانه و ماهیچه ها، اعصاب و رگ های خونی مرتبط را از اهداکننده ای که مغزش هیچ فعالیت عملکردی نشان نمی داد به جیمز پیوند زد. عمل جراحی حدود ۲۱ ساعت طول کشید.
دانیل سرادینی (Daniel Ceradini)، جراح و نخستین نویسنده این مطالعه، می گوید: پزشکان هیچگاه انتظار نداشتند که بینایی چشم پیوند خورده جیمز بازیابی شود. دلیلش اینست که هیچ مدرکی بر مبنای این که عصب بینایی اهداکننده بتواند با موفقیت باردیگر به مغز جیمز متصل شود وجود نداشت. عصب بینایی که اطلاعات را از شبکیه به مغز می فرستد، بخشی از سیستم عصبی مرکزی است و چگونگی بازسازی این سیستم یک راز باقی مانده است. اما این جراحی، محققان را یک قدم به پیوند چشم نزدیک تر می کند که می تواند روزی بینایی را بازیابی کند، که به قول سرادینی، یک نقطه عطف بزرگ در نظر گرفته می شود.
جیمز به پیوند صورت نیاز داشت و مایل بود در ازای کمک به گیرندگان پیوند در آینده، خطر اضافی در رابطه با پیوند چشم را بپذیرد. او می گوید: من قبل از پیوند صورت از داروهای سرکوب کننده ایمنی استفاده می کردم. تنها کاری که می توانستیم انجام دهیم این بود که چیزی به دست آوریم.

تمرین و تمرین

سرادینی می گوید کالبد شکافی چشم به قدری پیچیده است که گروه حداقل ۱۵ بار روی اجساد تمرین کردند.
خیلی از پیشرفت های علمی دست به دست هم دادند تا عمل جراحی صورت گیرد. پوماچ می گوید این تیم اساسا جراحی جدیدی را بر مبنای اصول موجود توسعه داده اند. خون رسانی به چشم ها از شریان متفاوتی با شریان تأمین کننده بقیه صورت می آید. جراحان برای اطمینان از این که چشم اهدایی جریان خون را برای مدت طولانی از دست نمی دهد، شریانی را که خون چشم اهداکننده را تأمین می کرد به شاخه ای از شریان خارجی اهداکننده متصل کردند که رگ بزرگی است که از نزدیک گردن آغاز می شود. سپس کل مجموعه به جیمز پیوند زده شد، روشی که هیچگاه در انسان انجام نشده بود. پوماهاچ می گوید: آنها فهمیدند که چگونه کره چشم را بازیابی کنند تا به جریان خون صدمه نرسد.
پیشرفت دیگر ایجاد یک جفت راهنمای جراحی چاپ سه بُعدی بود که به جراحان این امکان را می داد تا دقیقاً مقدار مناسبی از استخوان اهدا کننده مورد نیاز برای تناسب با صورت جیمز را بردارند. این راهنماها بر مبنای اسکن های توموگرافی کامپیوتری از صورت اهداکننده و جیمز بود و در طول عمل جراحی روی صورت آنها نصب گردید. سرادینی می گوید: قطعه اهداکننده دقیقاً در همان جایی قرار می گیرد که باید قرار بگیرد.
پس از تمام این موارد، هیچ کس نمی دانست که کره چشم پیوند شده چگونه رفتار خواهد کرد، سرادینی می گوید: آیا کوچک می شود؟ آیا شبکیه چشم کار می کند.

دیدار با چهره جدید پس از یک و نیم هفته

وقتی جیمز از عمل جراحی بیدار شد، نخستین چیزی که متوجه شد بوها بود. با خنده می گوید، پس از دو سال بدون حس بویایی، با وجود این که بوی «بیمارستان» را احساس می کردم اما شکرگزار بودم.
پس از حدود یک و نیم هفته برای نخستین بار چهره جدید خویش را دید. حالا هم که از جلوی آینه می گذرد، مجذوب خود می شود. او دیگر مانند پیش از پیوند، هنگام بیرون رفتن از چشم بند و ماسک استفاده نمی نماید. او از این که می تواند باردیگر ریش بگذارد هیجان زده است.
چشم پیوندی نمی تواند حرکت نماید یا ببیند، اما فشار طبیعی و جریان خون خوبی دارد و شبکیه به نور پاسخ می دهد. جیمز احساس خارش عمیق در حفره چشم دارد باشد و احساس اطراف چشمش هم آغاز به بازگشت کرده است. سرادینی می گوید اعصاب محیطی اطراف چشم به صورت تصادفی باردیگر رشد می کنند.

بازیابی بینایی

معلوم نیست که آیا پیوند چشمی که در آن فرد گیرنده، بینایی خویش را به دست می آورد، روزی امکانپذیر باشد یا خیر. سرادینی فکر می کند که این یک هدف قابل دستیابی در آینده نزدیک است اما پوماهاچ مخالف است. با این وجود، هر دو موافق هستند که بخش کلیدی از دست رفته برای دستیابی به آن، بررسی چگونگی بازسازی عصب بینایی است. پوماهاچ فکر می کند که بعید است این کار امکانپذیر باشد.
او می گوید: اگر بازسازی مغز یا نخاع را کشف نماییم، امکان دارد این اتفاق هم امکان دارد بیفتد.

1403/06/23

13:01:08

5.0 / 5

273

تگهای خبر: برق

این پست نت واش را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۴ بعلاوه ۴