کشف راز ترمیم نخاع قطع شده در گورخرماهی

به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، دانشمندان برای اولین بار یک اطلس دقیق را از سلول های عصبی گورخرماهی ساخته اند.
به نقل از پاپیولار ساینس، این اطلس به دانشمندان می گوید که چگونه این ماهی های خاص می توانند نخاع قطع شده را به طور کامل درمان کنند و همچنین، سرنخ هایی را درباره ی ی چگونگی توسعه راهبردهای درمانی برای لطمه های نخاعی انسان ارائه می دهد.
گورخرماهی ریز و شفاف متعلق به یک گروه از مهره داران است که می توانند نخاع قطع شده را به طور کامل درمان کنند. از دیگر اعضاء این گروه می توان به دوزیستان دم دار مانند سمندرک، سمندر مکزیکی و مکنده ماهی اشاره نمود.
در انسان، لطمه نخاعی می تواند زندگی را کاملا تغییر دهد و به از دست دادن دائمی حس یا حرکت منجر شود. این امر تا حدی به این دلیل است که نورون های لطمه دیده از بین می روند. در مقابل، اگر ستون فقرات گورخرماهی لطمه ببیند، نورون های لطمه دیده با تغییر قابل توجه عملکرد سلولی خود واکنش نشان می دهند. آنها یک نقش جدید و محوری را در سازمان دهی بسیار دقیق کارها بر عهده می گیرند که امکان بهبودی را فراهم می آورد. بااینکه دانشمندان از قبل می دانستند که نورون های گورخرماهی از لطمه نخاعی جان سالم به در می برند اما این پژوهش جدید دلیل آن را نشان میدهد.
بقا و سازگاری نورون های لطمه دیده برای بازسازی کامل نخاع ضروریست. در کمال تعجب، سلول های بنیادی که قادر به تشکیل نورون های جدید هستند و عموما تصور می شود مرکز بازسازی باشند، در اینجا نقش مکمل تری دارند. یک مجموعه متفاوت از نورون های جلوگیری کننده از لطمه دیدگی، کار را هدایت می کنند.
«مایسا موکالد»(Mayssa Mokalled) زیست شناس رشد در دانشکده پزشکی «دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس» و از پژوهشگران این پروژه گفت: ما دریافتیم بیشتر جنبه های ترمیم عصبی که در تلاش برای دستیابی به آنها در انسان هستیم، به طور طبیعی در گورخرماهی رخ می دهند. مشاهدات شگفت آور ما این بود که مکانیسم های محافظت و ترمیم عصبی قوی بلا فاصله پس از لطمه فعال می شوند.
این گروه پژوهشی معتقدند که مکانیسم های محافظتی به نورون ها اجازه می دهند تا از لطمه جان سالم به در ببرند. انعطاف پذیری در عملکرد نورون ها به گورخرماهی زمان می دهد تا نورون های جدید مورد نیاز برای بهبودی کامل را دوباره رشد دهند.
شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این ظرفیت درمانی در نورون های پستانداران وجود دارد اما خفته است. بگفته این گروه پژوهشی، یافتن چنین مواردی می تواند راهی برای رسیدن به درمان های جدید باشد.
این پژوهش در مجله «Nature Communications» به چاپ رسید.