دور سوم مسابقات فضایی در قرن بیست و یکم شروع می شود

به گزارش نت واش، با ورود انسان به آن چه «عصر سوم فضایی» نامیده می شود، این دفعه شرکتهای خصوصی و نه دولت ها رهبری این حوزه را بر عهده گرفته اند و اگر رقابت فضایی قرن بیستم بر سر قدرت سیاسی بود، این قرن در مورد پول خواهد بود. اما برای کسانی که رویای بازگرداندن انسان ها به ماه و احیانا مریخ را در سر می پرورانند، زمان هیجان انگیزی به منظور زندگی است؛ فرقی نمی کند رؤسای جمهوری یا میلیاردرها کرایه آنرا بپردازند.

به گزارش نت واش به نقل از ایسنا، عصر پروازهای فضایی درحال گذراندن یک لحظه رنسانس است که انرژی جدیدی را به ارمغان آورده که از زمان برنامه آپولو دیده نشده بود و برای نخستین بار، شرکتهای خصوصی به جای دولت ها رهبری این کار را بر عهده گرفته اند.
به نقل از گاردین، مجموعه ای از مأموریت های اخیر، همچون پرواز آزمایشی موفقیت آمیز بزرگترین موشکی که تابحال ساخته شده است و نخستین کاوشگر خصوصی ساخته شده برای فرود روی سطح ماه، این ایده رو به رشد را بوجود آورده که انسان ها درحال ورود به «عصر سوم فضا» هستند.
گرگ سادلیر(Greg Sadlier)، اقتصاددان فضایی و یکی از بنیانگذاران مشاوره فضا، می گوید: این که بگوییم در دوره جدیدی هستیم، کاملا منصفانه است. ما در عصر رقابت یا عصر تجاری هستیم. موانع ورود کمتر است، هزینه ها کاسته شده است و درها به روی گروه بسیار بزرگتری از کشورها باز کرده است. این دموکراتیزه کردن فضا است.
امروزه بیشتر از ۷۰ کشور برنامه فضایی دارند، این در شرایطی است که برای مدتی طولانی، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تنها بازیگران بزرگ این صحنه بودند.
نخستین کاوشگر فضایی بشریت، فضانورد شوروی، یوری گاگارین(Yuri Gagarin)، در ماه آوریل سال ۱۹۶۱ به دور کره زمین چرخید. یک سال بعد، جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، سخنرانی معروف خویش را با عنوان «ما انتخاب می نماییم به ماه برویم» ایراد کرد و قول داد که یک مرد آمریکایی را به کره زمین ببرد.

کندی اذعان داشت: مطمئنا، همه اینها برای همه ما هزینه زیادی دارد» اما جنگ سرد او را برانگیخت تا معادل امروزی صدها میلیارد پول مالیات دهندگان آمریکایی را برای پیروزی در مسابقه فضایی خرج کند.
پایان جنگ سرد در سال ۱۹۸۹ لحظه کوتاهی از خوشبینی جهانی را به همراه داشت که به دومین عصر فضایی با مشارکت بیشتر منجر گردید. ایستگاه فضایی بین المللی برای بیشتر از ۱۳ سال سرهم شد و از سال ۲۰۰۰، افراد چند ملیتی به صورت مداوم در فضا زندگی می کردند و با هم روی آزمایش هایی در مدار کار می کردند.
با این وجود، این دوره دوم همینطور شاهد کاهش تلاش ها برای رساندن انسان ها به فضا بود که نماد آن برنامه شاتل فضایی ناسا بود که هیچگاه مردم را فراتر از مدار زمین نفرستاد و در نهایت در سال ۲۰۱۱ منحل شد، تا حد زیادی به این علت که دولت ایالات متحده نمی خواست روی هزینه های بالای آن سرمایه گذاری کند. بعد از آن، واشنگتن مجبور شد برای فرستادن فضانوردان خود به فضا به موشک های سایوز مسکو تکیه کند.
با این وجود، این هزینه های بالا حالا با ورود مشاغل خصوصی به صحنه، اغلب بعنوان پیمانکاران دولتی، کاسته شده است. در چند سال گذشته، بعضی از این مشاغل آغاز به کسب درآمد کرده اند، البته نه به دلایلی مانند گردشگری فضایی، بلکه بیشتر برای ارسال ماهواره های ارتباطی، بخصوص اینترنت پهن باند. خیلی از برآوردها از آن حکایت می کند که صنعت فضایی جهانی می تواند در دو دهه آینده بیشتر از یک تریلیون دلار درآمد ایجاد نماید.
در مقاله ای که سال قبل توسط شرکت مشاور استراتژی و مدیریت اثرگذار McKinsey & Company انتشار یافت، شریک مدیریت جهانی باب استرنفلز و همکارانش به مدیران اجرایی نوشتند: اگر فضا بخشی از استراتژی شما نیست، باید اینطور باشد.
آنها افزودند: تنها اخیرا شاهد شتاب قابل توجهی در منحنی هزینه بوده ایم: هزینه های پرتاب به لطف استفاده مجدد، مهندسی بهبود یافته و افزایش حجم، ۹۵ درصد کاسته شده است و کاهش گسترده دیگری در سالهای آینده انتظار می رود.

شرکت اسپیس ایکس ایلان ماسک در خط مقدم این حرکت بوده است و سال قبل ۹۶ بار موشک های قابل استفاده مجدد خویش را پرتاب کرده است. بزرگترین سیستم این شرکت که استارشیپ نام دارد و هنوز درحال توسعه است، بعنوان یک کاوشگر بین سیاره ای به بازار عرضه شده است. ماسک می گوید این موشک ۱۲۰ متری را ساخته است تا انسان بتواند مریخ را تبدیل به مستعمره خود کند. قبل از آن، ناسا با اسپیس ایکس قرارداد بسته بود تا فضانوردان همچون نخستین زن را در این دهه روی ماه فرود آورد.
سیاست جهانی همچنان در فضا اما با بازیگران بیشتری به ایفای نقش خود ادامه می دهد. چین با داشتن ایستگاه فضایی درحال کار، کاوشگر روی ماه و مریخ نورد در مریخ، از روسیه بعنوان رقیب اصلی آمریکا پیشی گرفته است. روز جمعه، پکن یک فضاپیمای رباتیک را به نیمه پنهان ماه پرتاب کرد.
قطب جنوبی ماه، به صورت ویژه، بعنوان یک «کمربند طلایی» برای اکتشاف ماه در نظر گرفته می شود، چونکه حاوی یخ آب است که می تواند بعنوان آب شرب استفاده گردد و حتی برای ساخت سوخت موشک بهره برداری شود.
دانشمندان هم در مورد سیاسی شدن و هم تجاری سازی فضا نگران هستند، بخصوص هنگامی که صحبت از عملیات «حفاری» در ماه بکر و دست نخورده به میان می آید.
با این وجود، حامیان اکتشافات فضایی به پیشرفت هایی اشاره می کنند که تابحال انجام شده است. سی تی اسکن که یک دستگاه پزشکی حیاتی می باشد که می تواند تومورها را شناسایی کند، ریشه در تحقیقات پیش از مأموریت آپولو دارد. فضانوردان در ایستگاه فضایی از محیط منحصر به فرد ریزگرانش برای درک بهتر بیماری هایی مانند آلزایمر بهره برده اند.
برای اقتصاد دانانی مانند سادلیر، سومین عصر فضایی موقعیت بی سابقه ای را بوجود می آورد که می تواند پایه های نظام بازار را به هم بزند. در اقتصاد، ما فرض می نماییم که منابع محدود است. زمین محدود است. منابع طبیعی محدود است. فضا، به ما این امکان را می دهد که آنرا تغییر دهیم.

منبع: نت واش

1403/02/17

13:14:52

5.0 / 5

435

تگهای خبر: آب , بازار , پرواز , تجاری

این پست نت واش را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب نت واش

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۲ بعلاوه ۴